rapor veriyorum

Son yazımdan bu yana yaklaşık 1 ay geçmiş. Size bahsettiğim o son stresli dönemlerin ve/veya yeni beslenme düzenimin bana geri dönüşümü "mide ağrılarım" oldu...



Baştan anlatayım: Midemle ilgili şikayetlerim birkaç yıldır sürüyor. Gastrit başlangıcı teşhisi konmuştu, özellikle beslenme şeklime ve düzenine dikkat etmem gerekiyordu. 6 ay önce de, şu son zamanların modası "reflü"nün, beni de bulduğunu söylemişti doktorum. (Diğer troid hikayemden, nodüllerimden falan bahsetmiyeceğim, konu dışı onlar:)) Az ama sık yemem gerekiyordu öncelikle... Ama ben DKZ'de acıkmadığımı -ki acıkmıyordum gerçekten- hissettiğim için, öğün sayımı 2'lere falan düşürmüştüm... O son dönemde yaşadığım ve üst üste gelen gerginlik ve olumsuzluklar da eklenince, kendimi yine "ACİL SERVİS" lerde buldum!!!
(Parantez açıyorum: Asla ve asla DKZ'yi suçlamıyorum. Ben kendi hassasiyetlerimi 'es' geçtim ve tüm sorumluluk bende... Belki de doğru uygulamadım, bilemiyorum. Mesela şimdi ramazan ve bu ay da ben DKZ'ye devam ediyorum. Gerçekten de bu ay için çok uygun DKZ. Sorun yaşamıyor muyum, yaşıyorum! Geçen sene de ilk 3 hafta oruç tutabilmiş, sonrasında yine hastanelik olmuş ve doktorum kızdığı için son haftayı oruçsuz geçirmiştim. Bu sene de, birkaç gün iyiyim, midem tutsa da 1 gün ara verip tekrar devam ediyorum. Aklımda hep DKZ var ama sanki biraz kaçırıyorum gibi geliyordu-özellikle de iftardan sonraki saatlerde çay ve tatlıya hiç hayır diyemiyorum-...



Uzun zamandır tartılmıyordum, içimden gelmiyordu... Yine 3 rakamlı kilolara geri dönmüş gibi hissediyordum kendimi çünkü devamlı davul gibi şiş, gazlı bir hatun olarak dolaşıyorum ortalarda... Neyse, bugün de pazartesi olunca, "hadi" dedim "çık bakalım tartıya"... 97,1 kg, 800 gr. gitmiş!!!:)) Sanırım Bayram sonrasındaki sağlık durumuma, midemden gelen sinyallere göre; sizinle daha evel de paylaştığım, diyetisyenin verdiği değişim listelerinden oluşan ve içinde 6-7 öğün barındıran beslenme düzenine geçebilirim... DKZ'den nasıl vazgeçeceğim, hiç bilemiyorum:(( Nasıl da sevmiştim ben bu düzeni hâlbuki!!! Neyse, bekleyip göreceğiz...



Uzak kalışımın bir diğer nedeni; mâlum yaz bitti ve eve dönüş gerekti... Bu benim için oldukça zor oldu: bir yandan yazlıktan kışlığa geçişlerdeki rutinlerin yapılmasında yalnız kalmam, diğer yandan okuldaki görevimin başlaması, okulların açılmasına yakın çocuklarımın okul ihtiyaçlarının giderilmesi, ramazanın başlaması ile yaşanan o ayrı tatlı telaş, derken taşınmalar, taşınmalar ama bir türlü yerleşememeler, okulların açılması, ilk hafta -bir türlü bitmeyen- çocukların ihtiyaçlarının karşılanması, okuldaki aksaklıklar, aksaklıklar, aksaklıklar... Off!!! Yazarken bile yoruldum ve midem kasıldı yine! Eşimin işi çok yoğun olduğundan bunların hepsiyle tek başıma mücadele etmem gerekti ve gerildim, gerildikçe şiştim, şiştikçe de... Neyse ya, sizi de şişirmeyeyim... Geçecek inşallah, zaten bayramdan sonra doktora gitmeyi de planlıyorum, kısmetse...



Bu ortamdan, bloglardan, diyet kardeşliği forumundan ayrı kaldığım dönem, işte böyle geçti... Ne yazabildim, ne de kimseleri okuyabildim:(( Şimdi bir tura çıkıyorum, kimler neler yapmış bir bakalım... Müsaadenizle :))



Sevgiyle ve hoşça kalın...

güzel şeyler de oluyor...

Karamsar yazmışım altta, geçin onu boşverin... Hayatta çok güzel şeyler de oluyor, mesela benim DKZ'm...



10 Eylül Pazartesi DKZ'ye başlayalı 4 haftayı bitirmiş olacaktım (asıl tartılma tarihim 13 eylül olacak) ve o gün yazacaktım size... Ama yarın birkaç günlüğüne uzaklaşacağım buralardan, bu yüzden de bugünden vereyim dedim güzel haberleri:



Arkadaşlar cidden inceliyorum: 97,9 oldum... Son zamanlarda aldığım ama fermuarını kapatamadığım pantalonuma girebiliyorum mesela :)) Dönünce detaylı yazacağım, bekleyin beni...



Hoşça ve sevgiyle kalın...

bu da geçer

Ağustos 31'deki en son yazımda bir şiiri paylaşmıştım ya sizinle, oradaki satırlarda "zor" diye nitelenenlerdi benim de hayatta gerçekleştirmek istediklerim... Başarabildiğimi düşündüklerim var, hâlâ çabaladıklarım... Ama en azından "bilmediğini bilenlerden"im ve araştırıyorum, öğrenmek ve değişmek için çaba sarfediyorum. "İnsan olmak" için uğraşıyorum.



İki haftadır zor zamanlar geçirdim, insan geçinenlerle mücadele ettim ve doğru kararlar almak için zorlandım. Mücadelem devam ediyor. Kendimi zaman zaman çok kötü hissediyorum, isyan etmek istiyorum İlkesizliğin ilke olduğu, ikiyüzlülüğün tavan yaptığı bu dünyaya... Ama çocuklarım, ama annem, ama dostum ve 2-3 arkadaşım... "Sabır" diyorum, "sabır ey gönül, bu da geçer!"