29 Nisan 2010 Perşembe

başlıksız!

Hani bahar gelmişti. Ellerim buz gibi. Zira ev de öyle. Bugün güneş yüzünü azıcık gösterdi ama fayda etmiyor, üşüyorum çok. Azıcık elektrikli ısıtıcıyı çalıştırayım dedim, sonra da vazgeçtim. Gidip, bir hırka daha geçirdim sırtıma. Belki geçirir üşümemi...

Pazartesiden beri bir tuhaflık var aslında. Hiç keyfim yok. Evdeyim bu aralar ondan mıdır, yoksa evle ilgili düzende bazı değişiklikler oldu da bu mu etkiliyor ruh halimi, bilmiyorum. İşle ilgili hafta sonu yaşanan can sıkıntıları da sebep olmuş olabilir, ev halkının biri bitip diğeri başlayan sağlık sorunları da... Hepsi geçici aslında, hepsi bir çözüme kavuşur, kavuşacak biliyorum. Eee, ne o zaman?

Sorun başka, sorun derinde.

Evle, kendimle ilgili umudum var, çözümlerini biliyorum, elimde çünkü...

Diğeriyle ilgili ne çözüm, ne umut; varsa yoksa hüzün...